Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου 1999. Η ΑΕΚ γράφει την πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της. Την πιο περήφανη. Την πιο μάγκικη. Δεν ήταν κάποιο τρόπαιο, κάποια νίκη ή κάποιο τέρμα. Μπορεί το ταξίδι να ήταν για ένα φιλικό παιχνίδι, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Η «κιτρινόμαυρη» αποστολή έφτανε στο Βελιγράδι εν μέσω βομβαρδισμών και έτσι γινόταν η πρώτη ομάδα παγκοσμίως που «έσπαγε» το εμπάργκο του πολέμου το '99 εναντίον της Σερβίας. Ήταν η έμπρακτη συμπαράσταση των Ελλήνων προς τον αγωνιζόμενο και δοκιμαζόμενο Σέρβικο λαό.
Το αγωνιστικό μέρος δεν είχε τόση σημασία. Άλλωστε το ματς διακόπηκε από την ειρηνική εισβολή Ελλήνων και Σέρβων φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, με το σκορ 1-1.
Εμπνευστής της ιδέας του ταξιδιού ήταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Στις 3 Απριλίου ο «τίγρης» μαζί με τον Πέτρο Στάθη, τον Κώστα Γενεράκη, αλλά και τον Ντέμη Νικολαΐδη δίνουν συνέντευξη Τύπου στην οποία γνωστοποιούν τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος. Η ατάκα του Μελισσανίδη «από την αρχή είχα πει πως η συμμετοχή είναι εθελοντική. Δεν υπάρχει εγγύηση στον πόλεμο» είναι σκληρή. Αποτελούσε όμως την πραγματικότητα, καθώς μπορεί να υπήρχαν οι διαβεβαιώσεις πως οι δορυφόροι θα προστάτευαν το κομβόι των πούλμαν, όμως ουδείς είχε εμπιστοσύνη στους Αμερικανούς.
Ο «τίγρης», μετά τη διεξαγωγή του αγώνα και φανερά συγκινημένος από τις στιγμές που είχε βιώσει, έλεγε: «Είμαι συγκινημένος. Αυτά που ζω είναι δύσκολο να περιγραφούν με ακρίβεια. Ολη η Γιουγκοσλαβία άνοιξε την αγκαλιά της και μας υποδέχθηκε με τη φράση «Είσαστε αδέλφια μας». Έκλαιγαν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Μου έκαναν εντύπωση τα παιδιά. Βγήκαν από τα καταφύγια και ήρθαν στο γήπεδο. Μας ζητούσαν σημαίες της ΑΕΚ, μας έσφιγγαν τα χέρια, έκλαιγαν, μας έλεγαν ότι έγιναν οπαδοί της ΑΕΚ», είπε αρχικά και συνέχισε: «Σίγουρα η ΑΕΚ έδωσε την ψυχή της, ένωσε τους χτύπους της καρδιάς της με τους δοκιμαζόμενους φίλους μας Γιουγκοσλάβους. Ηταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου